عالمــی را الفت جسـم از عـدم دلـــگیر کرد

بر قفس پـــرورده بیـــرون قفس تنـگی کند

حضرت بیدل

نقـــــــــد:

همانا مرغ روح هستی هست که در کالبد خاکی جسم

زی روح مقید گردیده و دوامش را عمر و بساط اش را زندگی نامیده اند

و چنان مخلوقات این روح الهی را با آسایش پر رنج و تعب دنیا مایل نموده اند

که برای آزادی و پیوستن به خانهء ابدی را مرگ و نابودی می پندارند

و مرغ اسیر که هر دم بسوی آزادی در طپش هست وا میدارند که

در طپش و سوز گذار بماند ولی از آرامش و از جز به کل شدن می هراسند.

نویسنده:

احمد محمود امپراطور

نوشته شده در پنج شنبه 94/2/3ساعت 11:27 عصر توسط احمد محمود امپراطور نظرات ( )